Dlaczego Michał Waszyński to jeden z najciekawszych, choć niekoniecznie najzdolniejszych reżyserów dwudziestolecia międzywojennego? Ile wówczas trzeba było zapłacić za bilet do kina i czym „Znachor” (reż. Michał Waszyński, 1937) różni się od „Znachora” (reż. Jerzy Hoffman, 1982)? Na te i inne pytania otrzymaliśmy odpowiedź podczas promocji książki „Filmowcy przedwojennej Warszawy” Piotra Kitrasiewicza, która odbyła się 9 czerwca w Pułtuskiej Bibliotece Publicznej im. Joachima Lelewela. Dyskusja z autorem dotyczyła nie tylko ówczesnych filmowców i samych ich dzieł, ale również sposobu funkcjonowania przedwojennej kinematografii oraz jej późniejszego statusu. Miła atmosfera spotkania oraz niecodzienny temat promowanej publikacji rozbudził ciekawość uczestników, którzy zadali wiele intrygujących pytań w kwestii polskiego filmu przedwojennego.
